Hanna Raszewska

Absolwentka Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego (2006) oraz Podyplomowych Studiów Teorii Tańca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina (2011). W 2011 roku ukończyła szkolenie na warsztatach choreologicznych w Instytucie Choreologii w Poznaniu prowadzone przez prof. dr. hab. Roderyka Langego i mgr Urszulę Loba-Wilgocką. Doktorantka Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk.

Jest wykładowczynią przedmiotów “teorie tańca” i „teoria tańca” (Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) oraz historii tańca XX i XXI wieku (Mazowiecki Instytut Kultury).

Od 2010 bierze udział w polskich i międzynarodowych konferencjach naukowych, gdzie wygłasza referaty i uczestniczy w dyskusjach – dotychczas były to m.in. konferencje Polskiego Forum Choreologicznego czy European Laban Platform. Publikuje teksty o tańcu na łamach fachowej prasy: „Studia Choreologica”, taniecpolska.pl. Działa na rzecz promocji sztuki tańca i ruchu, publikując recenzje, wywiady, teksty informacyjne i in. na łamach m.in. “Pulse Dance”, kulturapoznan.pl, “nietak!t. inne strony teatru”, teatralny.pl.

Jest członkinią Polskiego Forum Choreologicznego i Stowarzyszenia Strefa Otwarta oraz Otwartego Forum Środowisk Sztuki Tańca, a także założycielką i liderką Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej. W ramach tych organizacji realizuje działania związane z nauką o tańcu i sztuką tańca (pozyskiwanie funduszy na publikacje dotyczące tańca i prezentacje sceniczne, współorganizacja i organizacja wydarzeń związanych z tańcem, własne prace naukowe i działania performatywne).

Jest członkinią Polskiego Forum Choreologicznego, Otwartego Forum Środowisk Sztuki Tańca, International Dance Council CID, a także założycielką i liderką Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej.

Podejmuje również działalność wspierająca rozwój sztuki tańca w aspekcie organizacyjnym. Uczestniczy w pracach Komisji Dialogu Społecznego: Taniec działającej w Warszawie; corocznie reprezentuje Komisję w obradach Biura Kultury Urzędu m.st. Warszawy na temat przyznawania dotacji organizacjom pozarządowym, występując w interesach środowiska tanecznego.

Uważa, że praktyka taneczna i bezpośrednie doświadczanie ciałem różnych rodzajów ruchu jest nieodzownym elementem warsztatu teoretyka tańca. Od 2004 roku uczestniczy w warsztatach i stałych kursach od różnorodnych technik tańca scenicznego przez tańce tradycyjne różnych kultur po jogę czy sztuki walki.. Nie będąc artystką, pobieraną w ten sposób naukę tańca i różnorodnych typów ruchu traktuje jako wzbogacanie zestawu narzędzi, którymi posługuje się w pracy teoretycznej.